Па даліне, па лужочку
Ездзіць я люблю.
Я з дубовага кіёчка
Коніка зраблю.
Гайда, гайда, буланенькі,
Аж у цёмны бор!
I ляціць кіёк мой ценькі
Проста як віхор.
Аж дрыжыць, шуміць зямліца,
А я скок ды скок!
А са мною весяліцца
Жучка — мой дружок.
Я на коніку ўсё далей
Еду без канца.
Гэй, хутчэй нясі, удалы,
Мяне, малайца.