На сонечным узлеску
Апошні снег растаў.
Вясёлыя пралескі
Зірнулі з-пад куста.

Празрыста ззяюць вочы,
Нібы блакіт нябёс.
Халоднай весняй ноччу
Іх не кране мароз.

Пралескі на пагорку
Пад леташняй травой
Зіхочуць, быццам зоркі,
Агністай сінявой.

Хоць часам вецер рэзкі
Махне сваім крылом,
Але цвітуць пралескі
Ў зацішку над кустом.

Дарослыя і дзеці
Вітанне шлюць вясне...
Пралескавы букецік,
Як госць наш, на акне.