http://infertility.su/eco-free/ бесплатное эко по омс. http://torrentigri.xyz/ скачать gta 4 grand theft auto 4: скачать гта 4.
Надакучлівыя госці
Братам Адамам У ціхай вёсцы, каля вады (Ля рэчкі, а можа – возера) Жылі спакойныя два браты… Не елі яны марозіва. Працавалі – за семярых (Якая галеча! жахі?!) Ды раптам – госці прыйшлі да іх: Два гультаі-гулякі. Добра сустрэлі браты гасцей: Пачаставалі, чым мелі; Пляшку паставілі (як у людзей!) Патанчылі – як умелі… (Госць – святое… Хоць – і ўдар Па гэтых харчах-запасах… Трэба ж неяк выгарнуць жар* І – братам…) А тым часам? Мінае дзень, мінае другі, Тыдзень мінае… А госці (Устануць жа людзі не з той нагі!) Дадому не едуць штосьці… Гуляюць сабе: гарэлку п’юць, Спяваюць да ранку песні… Гаспадарам рабіць не даюць (Гора братам – хоць трэсні!..) Якое вяселле?! Калі штодня Трэба глядзець гаспадарку (Толькі працай – аж да цямна! – Заробіш на хлеб і скварку…) – Свіней пакарміць (ды даць курам!) Адправіць кароў на выган… (Ой жа! абрыдлі госці братам! Не ведаюць, як іх выгнаць?!) Думалі так; думалі сяк… Прыдумалі – пад світанак… Толькі госці выпілі гляк Гарэлачкі – пад сняданак! – Пайшлі браты малаціць… А там (Вось жа словы загнулі!) Давай – сварыцца: каб жа бедлам – Іхні! – госцейкі чулі. Меншы раве: “Палавумны!.. Гад! Як жа ты збожжа дзеліш?! Няхай! няхай ты старэйшы брат, А ў крыўду мяне не змелеш!.. Давай дзяліцца!..” – “Не разяўляй Рота! – рыкае большы. – Хочаш дзяліцца?! Ха-а!.. Давай! Дурань; заездзяць вошы!..” Вярнуліся ў хату; гудуць, гудуць: Дзеляць яе, – гаспадарку. Так раскрычаліся?.. ледзь не б’юць Адзін аднаго па карку (Няма на свеце віны прасцей, Чым пасварыцца з бліжнім…) Урэшце – справа дайшла да гасцей… (А госці – бы тыя вішні!..) “Давай і гасцей дзяліць!.. Угу?! – Мыкае брат на брата. – Я – вось гэтага госця вазьму На сваю палавіну хаты, А ты – другога… Ён жа – пірат! Будзе з кім пахмяліцца!..” “Добра, – згаджаецца большы брат. – Дзяліцца?.. значыць, дзяліцца!” Што ж?.. Падзялілі яны і гасцей… (Справа ж – не на паўсвета!.. Гасцей – не грошы дзяліць…) Карацей?! Настала пара абедаць… Большы брат згатаваў абед – Не адцягнеш за вушы: Тут і кілбасы, тут і амлет (Яблыкі тут; і грушы…) А меншы брат – узяў-наварыў Капусты, – і то нішчымнай!.. Селі – есці… І тут браты “Укленчылі” больш нястрымна! Меншы кажа: “Во справы!.. Во-ось. Бачылі б – татка, маці! Няма ў мяне, дарагі мой госць, Чым цябе частаваці… Усю скаромніну пры дзяльбе Большы ўзяў – пад завязку!.. Вазьмі ў яго (ні мне!) для сябе Хоць бы адну кілбаску…” І госць (як бык) папёр напралом… Вельмі ўжо быў ён ласы На ўсё чужое (ды за сталом!) – На грушы, амлет, кілбасы… Ды толькі ён працягнуў руку Па кілбасу?.. Брат большы – Трах! – лыжкай па лбе… “У-угу!..” (Вось – і “Угу!..” Дзе грошы?!) Божачкі! Шчыры!.. Ой? неўспадзіў!.. Меншанькі брат – апалонік схапіў!.. “Як?! – завыў (бы на ўсё сяло!) Зайшоўся?.. нібы адрыжкай. – Дык ты! дарагога! госця майго Будзеш кілбасіць лыжкай?! О-о-о! Калі так, то я твайго – Вось! – апалонікам трэсну!.. Няхай я буду дзікун, хамло!.. Няхай?.. душой не ўваскрэсну!..” І так ён трэснуў па галаве Яго – братава госця!.. – Неба таму (нібы, на траве!) Можа, з аўчынку здалося… Усхапіўся; ледзь цягне нагу (Нават – адбегчы не варты…) Тут большы брат схапіў качаргу (Раз’юшыўся – ой! – не на жарты!..) “Што ж гэта робіцца?! Ты! мурло!.. Госця майго!.. пад страхою Маёй! – апалонікам?! Я твайго Перацягну качаргою!” “А калі ты – качаргою майго!.. – Меншанькі брат бушуе, – Дык я! твайго (было ні было!) Зусім адрапартую!..” Усхапіўся ён?.. ды павалок Госця большага брата – За каўнер! – за родны парог! (Хоць на душы – гаркавата…) “Ах! – закрычаў большанькі брат, – Добра! Няхай жа следам (Без нараканняў! крыўды!-парад!) І твой за маім – “валетам!..” Пры гэтых словах ён ухапіў Госця меншага брата Ды так яго нагой “палюбіў!..” Ажно... пасвятлела хата. (Нібыта сваркі – і не было!..) Ачухаліся тыя госці?.. Пабеглі так – уздоўж павяло!.. (Трашчалі і сэрцы, і косці…) Так браты (глядзі весялей!..) Збавіліся неўзабаве Ад надакучлівых тых гасцей… (І дабро з кулакамі бывае…) ___________________________________________ * Выгарнуць жар – выгрести угли, – удакл. аўт.